Wat is erger: vrouw zijn in India, Homo, of beiden

377. Unnatural offences: Whoever voluntarily has carnal intercourse against the order of nature with any man, woman or animal, shall be punished with imprisonment for life, or with imprisonment of either description for term which may extend to ten years, and shall also be liable to fine. Explanation: Penetration is sufficient to constitute the carnal intercourse necessary to the offense described in this section.

Honderdvijftig jaar geleden hebben de Engelsen wet 377 ingevoerd in India; een wet die anale seks verbiedt en homoseksualiteit strafbaar maakt. De afgelopen jaren zet een groep advocaten zich in om deze wet af te schaffen en er zijn reeds tal van vorderingen geboekt. Met name in de steden als Delhi en Mumbai worden evenementen voor the gay community georganiseerd; wat een aantal jaar terug ondenkbaar zou zijn geweest.


Afgelopen weekend werd het Q (Queer) festival in Pune georganiseerd. Zaterdag pakte ik de Rikshah naar de buurt waar het festival plaats vond, ik kon echter het gebouw niet vinden. Nergens posters. Ik vroeg naar de naam van de zaal op straat, maar merkte dat ik het moeilijk vond te zeggen:

‘’ Weet u waar het homofestival is?’’

Je voelt het stigma op je geplakt..In Amsterdam denk je er niet over na te vragen: waar is de gay -pride, al hoef je die vraag ook niet stellen, je kan er niet omheen. Maar hier schaam ik me...
Uiteindelijk heb ik de locatie gevonden en het was druk, veelal mannen. Ook vorig jaar op een homo feestje in Pune waren er 4 vrouwen, honderden mannen. NAtuurlijk nemen de aanwezigen aan dat ik ook lesbisch ben, en dat voelt alsof je liegt. Aan de andere kant wilde ik niet zeggen:

‘’IK ben niet lesbisch hoor, als je dat soms denkt!’’

Ik moet omgekeerd uit de kast komen, maar dat is honderd maal makkelijker hier in india dan er echt uitkomen! Mijn eigen homo-vrienden waren namelijk niet aanwezig; de meeste van hun vrienden weten hun geaardheid niet en zij zijn bang dat er foto’s worden geplaatst. Een van mijn vrienden is vorige maand getrouwd - uitgehuwelijkt. Zijn vrouw is 20 en woont nu bij hem en zijn familie in Zuid India. Hij heeft echter een vriend in Mumbai, waar hij ieder weekend heen gaat. Zelf het eerste weekend na zijn huwelijk al. Hij voelt niets voor zijn vrouw en zal dat ook nooit gaan doen..

Een andere vriend van mij liet per ongeluk zijn facebook-chat open toen hij op bezoek was bij zijn ouders in Noord India, waarin hij een lange discussie had met zijn ex-vriend. Zijn moeder heeft alles gelezen, wat resulteerde in fysiek geweld tegen hem. Hij vetrok naar Pune. Een aantal dagen later stonden zijn ouders onverwacht in Pune op de stoep, weer een pak slaag. Nog meer verbaal en fysiek geweld volgde nadat zij lege flesjes bier aantroffen. In paniek raapte hij wat spullen bij elkaar en is naar vrienden gevlucht. Zijn ouders betalen niets meer voor hem en hij heeft alleen contact met zijn zus. Ten einde raad heeft hij een baan in Mumbai gevonden en is vandaag verhuisd.

Toen ik hem vertelde veel homoseksuele vrienden te hebben in Nederland vroeg hij:

“” En weten hun ouders dat?’’


‘’JA’’ zei ik, ze eten zelfs bij hun ouders met hun partners. Zijn gezicht was zo verbaasd en hij smeekte mij:

“Please get me a visa to Holland’’

Waarom doe ik in godsnaam zoveel moeite hier te zijn?