Uithuwelijken: ja , ik wil!
Door: mireille
Blijf op de hoogte en volg mireille
26 November 2012 | India, Poona
In India is uithuwelijken de norm. In Nederland vinden we dat zielig, fout of op zijn minst conservatief. Veel moderne stadse jongeren in India hebben helemaal niet zo veel moeite met dit concept. Ze spelen een beetje rond in de flirt-speeltuin, hebben wat kalverliefdes en als de tijd rijp is vragen ze hun pappie en mammie om een serieuze levenspartner voor hen te scoren. Als Nederlandse vrouw ben ik er stiekem hartstikke jaloers op.
Wij streven keuzevrijheid, individualisme en onafhankelijkheid na. Als westerse vrouw moet je toch minimaal in staat zijn om zelfstandig je eigen man te zoeken; ook al betekent dit een aaneenschakeling van mislukte dates en onbetrouwbare kerels. Als je de kandidaten op je werk, de sportclub en bar hebt afgekeurd ( of zij jou!), dan slaan we uit ellende massaal aan het internet-daten, in de hoop nog iets fatsoenlijks binnen te sleuren.
Veel makkelijker zou het zijn als je ouders gewoon met een paar geschikte knaapjes aan komen. Als het goed is kennen ze je karakter, wensen, eisen en merkwaardigheden. En als ze een beetje van je houden, maken ze ook werk van hun tijdelijke baan. Ze kijken naar zaken, die je zelf weleens vergeet: achtergrond, toekomstperspectief, potentiele gekte, je schoonfamilie en misschien zelfs of-ie er een beetje uitziet. Laat maar komen, die kandidaten. Ik heb er nu al zin in.
-
27 November 2012 - 12:54
Eric J. Coolen:
Helemaal mee eens. Ik weet nu al welke knaapjes geschikt zijn voor mijn dochters. Leuke frisse beleefde knullen. Volgens mijn dochters moet ik op six-packs letten. Is dat belangrijk? -
27 November 2012 - 13:10
Rom:
Lieve Mireille
Een logische reactie zou zijn: "speak for yourself". En in jouw geval zou dat best eens makkelijker uit kunnen pakken dan dat je het jezelf maakt.
Maar ik ben er niet van overtuigd dat alle ouders weten wat het beste is voor hun kind. Natuurlijk, als het nog een kind is en nog niet via een gezonde recalcitrante puberteit de zogenaamde oudermoord heeft gepleegd, hebben ouders iets meer kennis en ervaring in huis. Maar in die leeftijdscategorie gaan we gewoon nog niet trouwen. Wij niet in elk geval.
Het zal cultuurgebonden zijn. In sommige culturen zul je je kinderen er geen plezier mee doen om ze te leren zelfstandig keuzes te maken. Wat een anarchie zou dat opleveren. Helemaal in die landen waar het nou eenmaal makkelijker is als iedereen een beetje binnen het stramien blijft denken (India: kastensysteem. China: communisme. Marokko: Islam). Je moet er niet aan denken dat kinderen -en jonge volwassenen- daar ook nog eens voor zichzelf gaan denken en besluiten!! Toen wij dat in de zestiger jaren gingen doen, konden de kerken eigenlijk meteen hun deuren al sluiten. BRRR
Maar ik ben het met je eens, ik verlang ook nog wel eens terug naar die tijd dat ik niet van die moeilijke keuzes hoefde te maken. Gewoon: huiswerk maken, viool studeren, naar judo en mijn bord leeg eten. En mijn grootste probleem was dat iemand uit de klas nog vijf gulden van me kreeg. Vooralsnog heb ik dankzij mijn fouten geleerd om mijn keuzes te maken. En dat komt best goed uit. Want mijn moeder is nu dood. En ik ben nog steeds niet getrouwd. Pfjoe.
Verder, heel veel plezier daar!!!! Liefs, Rom
-
27 November 2012 - 13:55
Goos Westerlaken.:
Het is inderdaad een uitdagend stukje. En de basisgedachte spreekt me aan. Tegelijkertijd voel ik, als volledig westers geindoctrineerd mens, allerlei bezwaren, uitzonderingen, dat soort dingen. Huwelijken uit 'liefde' (meer door hormonen bepaald dan door liefde, denk ik) is betrekkelijk nieuw en schept verdomd veel verwachtingen. Verwachtingen die nauwelijks of niet waar te maken zijn. Een cultuur waar wordt gezocht naar 'bij elkaar passen' zullen dat soort verwachtingen lager zijn. De norm is dan eerder 'het prettig met elkaar kunnen vinden.' In bijvoorbeeld de Joodse cultuur in Oost Europa werd zorgvuldig door de familie gezocht - en had tevens het meisje of jongen de ruimte om te weigeren. Niet te gek vaak natuurlijk. Er was zelfs een beroepsgroep: 'huwelijksmakelaar'. Zo iemand werd door een familie naar de familie van een potentiele partner gestuurd om af te tasten of het was zou kunnen worden. En in onze cultuur zal zo'n benadering vast niet voor iedereen moeten gelden. Maar uit arren moede je op internet begeven heeft ook iets kaals. Dan zou een groeiende acceptatie dat ouders en misschien wel de familie voor je uitkijken, contacten leggen enz. heel prima kunnen zijn. Het kan buitengewoon prettig zjn als je vanuit die betrokkenheid een goeie partner vindt, lijkt me.
Nou ja, voor mij houdt jou verslag bijna een uitdaging in om aan zo'n zoektocht te beginnen. En wat let me om eens rond te kijken en zeggen hans te zeggen: zeg, die en die... dat lijkt zo'n verekt goeie vent voor je dochter... Laat maar komen, die kandidaten! -
27 November 2012 - 21:46
Mamamama:
Schat, ik ga op zoek naar de aller leukste man die bij jou passen kan/zal!
Kijk naar je pa en naar Arn; smaak heb ik wel !
Mijn tekst is kort want ik kan mijn tijd beter gebruiken! Xxxxxxx mamamama -
27 November 2012 - 21:48
Mamamama:
Begrijp me niet verkeerd; als ik zeg: dat ik mijn tijd beter kan gebruiken.
Ik bedoel ik ga meteen aan de slag! Xxxx mamamamamamamaama -
29 November 2012 - 00:02
Mireille Vos:
dank mam, maar eh, liever wel wat anders dan zo een arn of pap... -
29 November 2012 - 00:02
Mireille Vos:
dank mam, maar eh, liever wel wat anders dan zo een arn of pap...
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
