struisvogels
Door: mireilleindia
Blijf op de hoogte en volg mireille
04 Mei 2011 | India, Loni
Verharding
Na 9 maanden in India ben ik bijna blind voor armoede, ellende, als vrouw genegeerd te worden en in bizarre situaties te verkeren. Soms heb je echter ineens een moment van realisatie: “ wat voor een land is dit?!”.
Een van deze momenten was zondag aan het zwembad, wat mijn tegenwoordige weekend-besteding is.
Sam en ik kwamen samen aan, maar bij elke vraag die ik stelde keek de kaartjesverkoper Sam aan en zei: 'Yes sir' of 'No sir' – waar nodig. Vervolgens betaalden we allebei 500 rupees en kregen 200 rupees pp terug. Deze 400 rupees werd echter in Sam zijn handen gedrukt. Dan wil ik wel slaan! Het is subtiel, maar ik voel me een geest: 'sta ik wel naast Sam?'
Gisteren stapte ik uit de Rikshah en liep naar mijn kantoor. Op de grond lag een man- wat vaker voorkomt. Uit gewoonte kijk ik altijd of deze schepsels nog ademen; en hij was niet dood. Maar zijn hele mond zat vol vliegen. Nog steeds ben ik misselijk als ik aan dit beeld denk. Ik vraag me af of deze mensen nog denken, zo ja wat? Eerlijk gezegd zie ik het amper als mensen, wat ik erg vind om toe te geven. Maar soms realiseer ik me; zij hebben ook gedachte. Zullen er momenten zijn dat ze denken: ''hoe heeft het ooit zover met mij kunnen komen?''
Terug van mijn werk loop ik altijd langs een soort mini-sloppenwijk langs de kant van de weg. Kindjes groeten me, op blote voetjes en graatmager. Ik zou willen dat ik de taal sprak en hen kon antwoorden. Niemand anders kijkt naar hen om. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo weinig om hun landgenoten kunnen geven, en niet eens een woordje wisselen met deze kids. In plaats daarvan loopt iedereen er met een boog om heen.
En dat is precies het probleem in India. Mensen lopen met een boog om confrontaties heen. Ongelijkheid is gewoon ''bad karma'' en als je iets niet leuk vind aan een vriend neem je gewoon nooit meer op als deze belt. Niets word uitgesproken. Ze zouden echt de struisvogel ipv de koe heilig moeten maken hier!
Of misschien is de ellende te groot om te kunnen zien. Moet je wel een struisvogel zijn om te overleven.
Na 9 maanden in India ben ik bijna blind voor armoede, ellende, als vrouw genegeerd te worden en in bizarre situaties te verkeren. Soms heb je echter ineens een moment van realisatie: “ wat voor een land is dit?!”.
Een van deze momenten was zondag aan het zwembad, wat mijn tegenwoordige weekend-besteding is.
Sam en ik kwamen samen aan, maar bij elke vraag die ik stelde keek de kaartjesverkoper Sam aan en zei: 'Yes sir' of 'No sir' – waar nodig. Vervolgens betaalden we allebei 500 rupees en kregen 200 rupees pp terug. Deze 400 rupees werd echter in Sam zijn handen gedrukt. Dan wil ik wel slaan! Het is subtiel, maar ik voel me een geest: 'sta ik wel naast Sam?'
Gisteren stapte ik uit de Rikshah en liep naar mijn kantoor. Op de grond lag een man- wat vaker voorkomt. Uit gewoonte kijk ik altijd of deze schepsels nog ademen; en hij was niet dood. Maar zijn hele mond zat vol vliegen. Nog steeds ben ik misselijk als ik aan dit beeld denk. Ik vraag me af of deze mensen nog denken, zo ja wat? Eerlijk gezegd zie ik het amper als mensen, wat ik erg vind om toe te geven. Maar soms realiseer ik me; zij hebben ook gedachte. Zullen er momenten zijn dat ze denken: ''hoe heeft het ooit zover met mij kunnen komen?''
Terug van mijn werk loop ik altijd langs een soort mini-sloppenwijk langs de kant van de weg. Kindjes groeten me, op blote voetjes en graatmager. Ik zou willen dat ik de taal sprak en hen kon antwoorden. Niemand anders kijkt naar hen om. Ik kan me niet voorstellen dat mensen zo weinig om hun landgenoten kunnen geven, en niet eens een woordje wisselen met deze kids. In plaats daarvan loopt iedereen er met een boog om heen.
En dat is precies het probleem in India. Mensen lopen met een boog om confrontaties heen. Ongelijkheid is gewoon ''bad karma'' en als je iets niet leuk vind aan een vriend neem je gewoon nooit meer op als deze belt. Niets word uitgesproken. Ze zouden echt de struisvogel ipv de koe heilig moeten maken hier!
Of misschien is de ellende te groot om te kunnen zien. Moet je wel een struisvogel zijn om te overleven.
-
04 Mei 2011 - 08:30
Sanne:
Wat een eerlijk en mooi geschreven stuk! -
04 Mei 2011 - 18:32
Ton:
mag je daar eigenlijk niet slaan dan?
En over struisvogels,hoe was het tijdens Gandhi denk jij,iedereen kop in het zand en hij heeft dat blijkbaar niet kunnen veranderen? Tijd voor de volgende revolutie misschien.. -
05 Mei 2011 - 09:51
Carla:
mooi verhaal Mirei, maar wat in en in triest. Ik hoop niet dat wij ook zo'n maatschappij krijgen, al lijkt het er soms wel wat op, helaas. x
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
