Andere wereld
Door: mireilleindia
Blijf op de hoogte en volg mireille
16 April 2011 | India, Loni
Mijn leven in India is plotsklaps met 180 graden gedraaid. Het begon allemaal op een donkere woensdagavond..
Ik lag in mijn bedje, fan klapperde boven mijn hoofd en ik bedacht me: ik wil witte vrienden!
Leuk die Indiers, maar een jaar lang niet jezelf kunnen zijn is behoorlijk frustrerend.
Maar, waar vind je witzakken; liefst beetje leuke?
Nu had ik me een tijdje geleden opgegeven voor coachsurfing, dus na mijn prive-brainstormsessie in bed ging ik op zoek. Op de website trof ik Sam aan – een 22e jarige Amerikaan. Ik mailde hem en al vrij snel gingen we wat drinken. Gelukkig opereerde hij niet alleen, maar had hij een heel leger van westerlingen om zich heen gevormd.Hopla.
Nu ben ik al 3 weken aan het feesten, drinken, blowen, Goa etcetera. Voel me in een soort bubbel, niet langer in India. Natuurlijk zijn al mijn vrienden mannen. Voel me langzamerhand amper nog een vrouw na 9 maanden zo onaantrekkelijk mogelijk zijn; maar helaas zien men nieuwe -niet-homo-vrienden me wel als eentje. Gelukkig leer je in India vrij snel mannen van je af slaan, die een stuk hardnekkiger zijn......
Het gekke is dat dit leven me ook een beetje heimwee geeft, naar een leven wat ik leidde in Nederland...Ik had het dik naar mijn zin thuis en lijk de enige buitenlander te zijn die positief is over haar eigen land en stiekem best zin heeft om naar huis te gaan...Soms verlang ik naar bekende mensen, plekken en wegen. Niet altijd nieuwe indrukken, lege gesprekken, tijdelijke contacten..Ik heb het gevoel dat ik in zo veel werelden heb geleefd het afgelopen jaar, dat ik soms helemaal kapot ben.
Van ruraal India, tot rijken der rijken in Delhi; Nederland met sneeuw en min 6, tot Pune met 40 plus graden; expat leventje met 'het leven is een groot feest' Amerikanen tot depressieve homo Indiers. Een kantoor baan van 9 tot 18.30, tot lesgeven in de bergen. Indiase bruiloften, festivals, herrie, weerzien in Nepal, dansen, drinken, eten (soms)...
Ach, tis in ieder geval niet saai...
Verder krijg ik nog al eens de vraag:'wanneer kom je eigenlijk weer naar huis''. Tja, soms wil ik zeggen: morgen!! Soms: over 2 jaar! Mijn visa verloopt op 17 juli, dus ergens tussen morgen en de 17e..
xx
Ik lag in mijn bedje, fan klapperde boven mijn hoofd en ik bedacht me: ik wil witte vrienden!
Leuk die Indiers, maar een jaar lang niet jezelf kunnen zijn is behoorlijk frustrerend.
Maar, waar vind je witzakken; liefst beetje leuke?
Nu had ik me een tijdje geleden opgegeven voor coachsurfing, dus na mijn prive-brainstormsessie in bed ging ik op zoek. Op de website trof ik Sam aan – een 22e jarige Amerikaan. Ik mailde hem en al vrij snel gingen we wat drinken. Gelukkig opereerde hij niet alleen, maar had hij een heel leger van westerlingen om zich heen gevormd.Hopla.
Nu ben ik al 3 weken aan het feesten, drinken, blowen, Goa etcetera. Voel me in een soort bubbel, niet langer in India. Natuurlijk zijn al mijn vrienden mannen. Voel me langzamerhand amper nog een vrouw na 9 maanden zo onaantrekkelijk mogelijk zijn; maar helaas zien men nieuwe -niet-homo-vrienden me wel als eentje. Gelukkig leer je in India vrij snel mannen van je af slaan, die een stuk hardnekkiger zijn......
Het gekke is dat dit leven me ook een beetje heimwee geeft, naar een leven wat ik leidde in Nederland...Ik had het dik naar mijn zin thuis en lijk de enige buitenlander te zijn die positief is over haar eigen land en stiekem best zin heeft om naar huis te gaan...Soms verlang ik naar bekende mensen, plekken en wegen. Niet altijd nieuwe indrukken, lege gesprekken, tijdelijke contacten..Ik heb het gevoel dat ik in zo veel werelden heb geleefd het afgelopen jaar, dat ik soms helemaal kapot ben.
Van ruraal India, tot rijken der rijken in Delhi; Nederland met sneeuw en min 6, tot Pune met 40 plus graden; expat leventje met 'het leven is een groot feest' Amerikanen tot depressieve homo Indiers. Een kantoor baan van 9 tot 18.30, tot lesgeven in de bergen. Indiase bruiloften, festivals, herrie, weerzien in Nepal, dansen, drinken, eten (soms)...
Ach, tis in ieder geval niet saai...
Verder krijg ik nog al eens de vraag:'wanneer kom je eigenlijk weer naar huis''. Tja, soms wil ik zeggen: morgen!! Soms: over 2 jaar! Mijn visa verloopt op 17 juli, dus ergens tussen morgen en de 17e..
xx
-
16 April 2011 - 13:15
Merlijne :
Mooi verslag! Hoop dat t goed met je gaat :) x -
16 April 2011 - 13:17
Chantal (van School):
Volg je hart...
Maar kan ik je niet meegeven :)
Liefs en kom aan! xxx. -
04 Mei 2011 - 18:19
Ton:
he Mireille,
wat een mooie registratie van het gevoel van een wereldburger!. Soms wil je hier zijn en dan weer daar,that's life! Is ook een songtekst van over vogels ,soms in Oost en soms in West Berlijn.........
Ik ga gauw de nieuwe verslagen lezen.
X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
