trouwen

Trouwerij

Het nichtje van Tushar -mijn homo vriend- trouwde afgelopen week in Dheradun, een stad ten Noorden van Delhi. Ik was uitgenodigd om deze ceremonie bij te wonen; een bijzondere ervaring...
Tushar is verwend en wil niet met de trein of bus reizen, dus vlogen we dinsdag naar Dheradun; zijn ouders betaalde ook mijn ticket....

Introductie trouwerij
De bruid is van de hoogste caste – Brahmin- en haar subcaste is erg traditioneel. Wanneer je oudere familieleden ontmoet moet je hun voeten aanraken; je mag niemand bij zijn of haar voornaam noemen en je spreekt hen alleen aan met speciale respectvolle Hindi termen. Voor mij was dit alles ongemakkelijk, aangezien ik niet elke seconde ga bukken om iemands tenen aan te raken..Maar hoe groet je dan iemand? Ik hield het bij handjes gevouwen en ''Namaskaar''.
De bruidegom woont op 6 uur afstand van de bruid en mag haar pas zien op de avond van de trouwerij..De voorbereidingen gaan compleet gescheiden en de bruid organiseert de trouwerij; haar ouders betalen alles. Na de trouwerij trekt de bruid bij haar schoonfamilie in en is ze voortaan onderdeel van dit gezin.

Veel huwelijken zijn ''arranged'', maar dit was een ''love marriage''...Aangezien de bruidegom welgesteld is stemde de ouders in; bijzonder, te meer daar hij zelfs van een andere caste is.

Huwelijks voorbereidingen
Voordat ik aankwam was er een ceremonie waarin de bruid en de bruidegom zich verloven.

De eerste avond in Dheradun bezochten we alle ooms en tantes en aten we in het huis van de bruid..Zij ziet eruit als 19, maar schijnt 24 te zijn. Natuurlijk kreeg ik alle aandacht en moest ik dansen..Gelukkig ken ik na 7 maanden India alle bollywood classics uit mijn hoofd en voel ik me niet opgelaten stijfjes te dansen, te midden van alle ritmische Indiers...

Vrouwen zaten in een kamer; gescheiden van de mannen. Een van Tushars tantes is erg traditioneel en ze mag zelfs niet in dezelfde kamer zijn als haar schoonbroer..
Mannen drinken alcohol, terwijl vrouwen niets drinken, of misschien een glaasje water....

De tweede avond van het huwelijk was de ''cocktail party'' ..Vrouwen waren prachtig gekleed in gekleurde saris en mannen in pak of gewoon een spijkerbroek. Wederom alleen alcohol voor mannelijke aanwezigen. Dit keer dansten zowel mannen als vrouwen, maar mannen een stuk uitbundiger en namen geleidelijk de dansvloer over..Ze begonnen de dames lastig te vallen, dus dropen we langzaam af...

Na deze avond vol vertier een serieuze dag voor de vrouwen...Mannen mogen zuipen en feesten..de dag voor de vrouwen is bestemd voor Pooja's (religieuze rituelen) en bidden..Terwijl de mannen lekker buiten zitten, moeten vrouwen binnen dansen, zingen en aanbidden....Natuurlijk ben ik het middelpunt van belangstelling en wordt er continu aan men arm getrokken: You dance! Ondertussen zit de bruid binnen en wordt zij voorzien van Mehendi (Henna). Nadat haar armen en benen vol zijn getekent moet ze 5 uur wachten tot het is opgedroogd en kan ze niet bewegen; zo leuk voor vrouwen: trouwen in India ....

Zelfs de volgende dag is bestemd voor Pooja's. De bruid zit ongeveer 5 uur onder een doek en wordt besmeurd met rijst, gekleurd poeder en melk...Iedereen moet haar huwelijk op deze manier zegenen.
Vervolgens mogen alle vrouwen hun schoonbroer/zus bekladden met dit spul..

Het huwelijk zelf duurt ongeveer 24 uur...waarin alle vrouwelijke gasten onderkoeld raken..
Jullie zullen misschien denken; India lekker warm! Maar in Dheradun was het 's avonds zo'n 8 graden..en de vrouwen zijn slechts gehuld in Sari, misschien met een trui eroverheen, maar meer niet...

Het ''feest'' bestaat uit een uitgebreid buffet, mensen proppen zich ongeneerd vol. Drinken is er niet, hooguit een kopje koffie en water..De bruid wacht binnen in een kamertje, voorzien van zoveel goud dat ze amper kan bewegen..De bruidegom arriveert pas uren later in een zilveren koets en wordt respectvol ontvangen door zijn schoonfamilie.
Vervolgens wordt de bruid in een draagstoel, met allemaal pauwenveren versiert, door haar neven en broers naar een soort podium gedragen...Er breekt heen en weer geroep uit tussen beiden families; wie betreedt het eerste het podium? Uiteindelijk gaat de bruidegom overstag en steekt zijn hand uit voor zijn aanstaande...dit gaat gepaard met luid geklap en geschreeuw..

Het nieuwe paar neemt plaats op een bankje, te kitch voor woorden, en voor de aankomende 3 uur worden er foto's gemaakt van hen en de gasten...terwijl de rest van de aanwezigen bevriezen op klapstoeltjes, zonder drank...

Inmiddels is het 12 uur 's nachts en blijft slechts de familie over...We vertrekken naar een klein kamertje waar de priesters van beide families Pooja's uitvoeren..Dit duurt tot ongerveer 5 uur 's ochtends... Ik ben kapot, bevroren in mijn sari en neem aan dat we eindelijk gaan slapen...Maar nee!! Er moet nog een koe worden gegeven aan de schoonfamilie; helaas is de koe er pas om 8 uur 's ochtends..Sommigen proberen in deze uren wat te slapen, opgekruld in een hoekje van de kamer, anderen blijven kleppen.

Nu vind ik de bruiloft niet zo heel leuk meer...Na de koe Pooja is het 11 uur s ochtends en wil ik super graag slapen...Maar eerst wordt de bruid nog naar de auto gedragen en verlaat zij met heel veel gehuil en drama haar familie...
Ik ben blij; eindelijk is het over...Maar waarom gaan wij niet naar huis??
Uitgeteld zitten we op een stoepje...Na ongeveer een half uur komt de bruid terug, opgehaald door haar broer...Dat hoort er blijkbaar bij...De bruidegom moet haar vervolgens weer met veel poeha ophalen...
eindelijk om 13.00 gaan we naar huis...Kapot trekt ik eindelijk mijn sari uit en val en diepe slaap..

Ik denk dat ik gewoon in Nederland trouw, waar de bruid en de gasten tenminste een beetje lol (en drank) hebben...