India: wat doe ik daar?
Door: mireilleindia
Blijf op de hoogte en volg mireille
07 Maart 2012 | India, Poona
Ik schrik wakker om 8.30 en realiseer me dat ik bij een vriendin slaap, op de campus van een van de beste Law Colleges van India, aan de andere kant van de stad. Gehaast grijp ik mijn kleren bij elkaar, ren naar buiten en probeer een rikshah te overtuigen mij naar het station te brengen.
Aangezien ik onlangs van baan ben veranderd, moet ik nog een aantal administratieve zaken afhandelen bij mijn oude werk. Dus onderweg bezoek ik mijn oude collega’s, drink een chai en moet mijn getypte verklaring met de hand overschrijven. Een handgeschreven brief is volgens de Foreign Registration Office niet te vervalsen. Ondertussen pesten mijn ex-collega’s (10 dorps- Indiërs) mij met een andere vrijgezelle collega. Ik moet met hem daten. En iedereen vindt dat hilarisch.
Opgelucht verlaat ik het kantoor. Op het station herkennen de Shared Riskhah mannetjes mij direct ‘Yerwada m’am, pandra rupee only’ (voor 15 rupees - 20 cent- zit je 15 minuten met 2 Indiërs op de achterbank gepropt ). Ook mijn fruit dude geeft mij – zonder iets te zeggen- grijzend 2 chicku’s ( Indiase vijg-achtige). De rikshah gaat niet direct naar mijn kantoor, dus wissel ik weer van auto en ben om 10.00 op mijn nieuwe werk.
Lunch is rond 13.00 en in India deelt men zijn eten. Iedereen heeft een Tiffin mee; een lunchbox, met lekkere dingetjes bereid door moeder lief. Ik haal een sandwich op de hoek en de man doet er al braaf geen aardappel meer op. Schaamtevol bied ik mijn collega’s een hapje brood aan; tja mijn moeder woont hier niet, sorry….
Aan het einde van de middag bezoek ik met een mentor de sloppenwijk. Mentors trainen jongens hoe ze hun moeders en zussen moeten behandelen. En dat slaan niet altijd de oplossing is. Deze dinsdag start de nieuwe training met een Bollywood film, die wordt vertoond in een klein en stikheet zaaltje. De jongens vinden mij super interessant en ik krijg dansshows te zien en Marathi les. Een van hen heeft een hippe mobiel. Stoer laat hij een schaars geklede Shakira zien en speelt daarna het nummer: But tonight I am fucking you. Ik hoop dat ze de tekst niet begrijpen….
Een meisje loopt gedurfd het zaaltje in en vraagt in goed Engels: ‘ you wanne come to my house?’. Blij om even het testosteronhok te verlaten volg ik haar door de sloppenwijk naar een klein kamertje. Zij is lerares en pronkt met de gelikte brochure van haar school. Toch woont ze met haar moeder, twee zussen en een broertje in een golfplaten kamertje. Arm of rijk: ieder Indiaas huishouden heeft een TV, die Bollywood soaps vertoont. Zoals je ook niet kan ontkomen aan de mierzoete chai en een glas (sloppen)water. Nadat het meisje mijn kopje naar de keuken heeft gebracht, komt ze terug met wat bakjes gekleurd poeder en maakt daarmee een stip op mijn hoofd. De voltallige familie kijkt goedkeurend toe.
Een half uurtje later loop ik met stip en al terug naar de jongens. De film begint en duurt 3 (!) uur. Ik zweet me kapot, snap er geen bal van en wordt continu ondervraagd. Aangezien ik bijna smelt ga ik even naar buiten. Een groep mannen passeert en vraagt onmiddellijk: ‘ Are you married?’. Langzaam komt mijn mannenhaat op en ik keer terug naar de jongere exemplaren – de meesten nog zonder snor.
Als ik eindelijk het hok uit kan helpen twee jongens mij met vervoer. Gelukkig wonen de meeste rikshah wallahs in de slum. Ik word dus thuisgebracht door een vriend van hen. Terwijl we de slum verlaten rennen de kinderen achter de auto aan, en word ik op de valreep nog even in mijn tiet geknepen. Tja, het blijft India.
Trots vertelt de bestuurder dat hij vanmorgen door de politie werd aangehouden, omdat hij 10 kinderen in zijn wagen had gepropt. Hij gaf zijn paspoort aan de agent en toen deze even de andere kant op keek, scheurde hij er vandoor. Zijn paspoort is weg, maar…. hij heeft zijn rikshah nog. Aan de andere kant van Pune, vertelt hij vrolijk, koop je een nieuw rijbewijs voor nog geen 100 rupees ( 1.5 Euro).
Om 21.00 ben ik eindelijk thuis, koop wat groenten en fruit, en klein flesje port en zelfs een sigaret – die heb ik vandaag wel verdiend. Kapot zit ik even later op mijn balkon. Mijn telefoon piept, of ik naar de kroeg kom? Verleidelijk, maar ik geniet vanavond even van de ‘rust’. De honden op het veldje achter mijn huis beginnen onmiddellijk met hun nachtelijk bluf – en- blaf-competitie. Zullen wel weer mannetjes zijn!
Aangezien ik onlangs van baan ben veranderd, moet ik nog een aantal administratieve zaken afhandelen bij mijn oude werk. Dus onderweg bezoek ik mijn oude collega’s, drink een chai en moet mijn getypte verklaring met de hand overschrijven. Een handgeschreven brief is volgens de Foreign Registration Office niet te vervalsen. Ondertussen pesten mijn ex-collega’s (10 dorps- Indiërs) mij met een andere vrijgezelle collega. Ik moet met hem daten. En iedereen vindt dat hilarisch.
Opgelucht verlaat ik het kantoor. Op het station herkennen de Shared Riskhah mannetjes mij direct ‘Yerwada m’am, pandra rupee only’ (voor 15 rupees - 20 cent- zit je 15 minuten met 2 Indiërs op de achterbank gepropt ). Ook mijn fruit dude geeft mij – zonder iets te zeggen- grijzend 2 chicku’s ( Indiase vijg-achtige). De rikshah gaat niet direct naar mijn kantoor, dus wissel ik weer van auto en ben om 10.00 op mijn nieuwe werk.
Lunch is rond 13.00 en in India deelt men zijn eten. Iedereen heeft een Tiffin mee; een lunchbox, met lekkere dingetjes bereid door moeder lief. Ik haal een sandwich op de hoek en de man doet er al braaf geen aardappel meer op. Schaamtevol bied ik mijn collega’s een hapje brood aan; tja mijn moeder woont hier niet, sorry….
Aan het einde van de middag bezoek ik met een mentor de sloppenwijk. Mentors trainen jongens hoe ze hun moeders en zussen moeten behandelen. En dat slaan niet altijd de oplossing is. Deze dinsdag start de nieuwe training met een Bollywood film, die wordt vertoond in een klein en stikheet zaaltje. De jongens vinden mij super interessant en ik krijg dansshows te zien en Marathi les. Een van hen heeft een hippe mobiel. Stoer laat hij een schaars geklede Shakira zien en speelt daarna het nummer: But tonight I am fucking you. Ik hoop dat ze de tekst niet begrijpen….
Een meisje loopt gedurfd het zaaltje in en vraagt in goed Engels: ‘ you wanne come to my house?’. Blij om even het testosteronhok te verlaten volg ik haar door de sloppenwijk naar een klein kamertje. Zij is lerares en pronkt met de gelikte brochure van haar school. Toch woont ze met haar moeder, twee zussen en een broertje in een golfplaten kamertje. Arm of rijk: ieder Indiaas huishouden heeft een TV, die Bollywood soaps vertoont. Zoals je ook niet kan ontkomen aan de mierzoete chai en een glas (sloppen)water. Nadat het meisje mijn kopje naar de keuken heeft gebracht, komt ze terug met wat bakjes gekleurd poeder en maakt daarmee een stip op mijn hoofd. De voltallige familie kijkt goedkeurend toe.
Een half uurtje later loop ik met stip en al terug naar de jongens. De film begint en duurt 3 (!) uur. Ik zweet me kapot, snap er geen bal van en wordt continu ondervraagd. Aangezien ik bijna smelt ga ik even naar buiten. Een groep mannen passeert en vraagt onmiddellijk: ‘ Are you married?’. Langzaam komt mijn mannenhaat op en ik keer terug naar de jongere exemplaren – de meesten nog zonder snor.
Als ik eindelijk het hok uit kan helpen twee jongens mij met vervoer. Gelukkig wonen de meeste rikshah wallahs in de slum. Ik word dus thuisgebracht door een vriend van hen. Terwijl we de slum verlaten rennen de kinderen achter de auto aan, en word ik op de valreep nog even in mijn tiet geknepen. Tja, het blijft India.
Trots vertelt de bestuurder dat hij vanmorgen door de politie werd aangehouden, omdat hij 10 kinderen in zijn wagen had gepropt. Hij gaf zijn paspoort aan de agent en toen deze even de andere kant op keek, scheurde hij er vandoor. Zijn paspoort is weg, maar…. hij heeft zijn rikshah nog. Aan de andere kant van Pune, vertelt hij vrolijk, koop je een nieuw rijbewijs voor nog geen 100 rupees ( 1.5 Euro).
Om 21.00 ben ik eindelijk thuis, koop wat groenten en fruit, en klein flesje port en zelfs een sigaret – die heb ik vandaag wel verdiend. Kapot zit ik even later op mijn balkon. Mijn telefoon piept, of ik naar de kroeg kom? Verleidelijk, maar ik geniet vanavond even van de ‘rust’. De honden op het veldje achter mijn huis beginnen onmiddellijk met hun nachtelijk bluf – en- blaf-competitie. Zullen wel weer mannetjes zijn!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
