Het mooie van armoede
Blijf op de hoogte en volg mireille
31 December 2015 | India, Poona
Rondom de steden is het verkeer een grote chaos. Koeien staan midden op straat en kijken je arrogant herkauwend aan. Zij weigeren ondanks het vele getoeter een stap opzij te zetten. Rikja’s halen ons van alle kanten in en voetgangers - die niet op of om kijken – steken op willekeurige momenten over. Soms wordt dit straatbeeld opgeleukt door een kameel of olifant. Binnen een straal van 500 meter liggen zowel sloppenwijken als enorme villa’s . Een raar contrast. Dure BMW’s scheren rakelings langs bedelaars en straatverkopers. Alle lagen van de bevolking leven zij aan zij, zonder zich ook maar iets van elkaar aan te trekken.
Op de grote wegen rijden tegen de avond vooral beschilderde vrachtwagens met religieuze afbeeldingen, die bescherming bieden tegen ongevallen. Want trucks rijden zonder licht en heuvelopwaarts vaak maar 20 kilometer per uur. Zij doemen vanuit het niets op. Een levensgevaarlijke situatie. Maar ik voel mij onaanraakbaar, afgeschermd van het echte leven op straat. Alsof ik slechts een toeschouwer ben. Bij ieder stoplicht realiseer ik mij dat ik wel degelijk deelneem aan het verkeer. Mannen staren voortdurend verbaasd de auto in en houden hun blik schaamteloos op mij gericht. Maar het stoort mij niet. Ik zwaai naar hen, waarop een glimlach op hun en mijn gezicht verschijnt.
Af en toe stoppen wij voor een chai langs te kant van de weg. Als ik in het Hindi 2 thee bestel kijken de chai-mannetjes mij verbaasd aan, waarna zij mijn vriend ongegeneerd uithoren. Waarom spreekt die witte vrouw Hindi? Zijn wij getrouwd? Waar kom ik vandaan? En zijn wij soms Bollywood-sterren? Beleefd geeft mijn vriend antwoord en zegt dat wij nog een lang stuk te gaan hebben. Gelukkig, nog uren staren voor de boeg!
-
12 Januari 2016 - 13:26
Lea:
Hallo Mireille,
Wat zou ik het fijn vinden om nu ook een chai te kunnen drinken, rustig te kuieren langs het strand in Goa of onder de grote banyantree bij Bangalore te vertoeven.
Onze buren zijn aan het renoveren en dat maakt een hels lawaai (gelukkig heb ik nu oordopjes in).
We hadden onze eindejaarsvakantie al met een week verlengd om te ontsnappen aan het lawaai en ons was beloofd dat het daarna gedaan zou zijn, maar helaas, pindakaas, om 8 u vanmorgen waren ze weer paraat met hun drilboren. Mijn partner veranderde even in een brulaap en toen was het even stil, even, ...
Gelukkig kan ik even wegdromen naar een andere 'wereld' waar glimlachen geen moeite kost.
Alleen de herinnering maakt me al blij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley